Ο σχεδιασμός της κατασκευής, στην οποία θα μετέφερα τις αποσκευές μέχρι τα βράχια στο σημείο εξόδου, ήταν απλός: ένα πλαστικό καφάσι από την ανάποδη κι άλλο ένα από πάνω απ' την καλή δεμένα με σχοινιά και απομεινάρια από δίχτυα. Γέμισα το από κάτω με φελιζόλ και στο από πάνω, όπου θα πήγαινε το σακίδιο, έβαλα πέτρες για να κάνω μια δοκιμαστική καθέλκυση. Η εφεύρεση εκπληρούσε και με το παραπάνω τον πρώτο νόμο της ναυτικής τέχνης, που διατάζει τα πλοία να επιπλέουν. Αλλά όχι τον δεύτερο που διατάζει το κέντρο βάρους να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο χαμηλά, ώστε οι ταλαντεύσεις να μην προκαλέσουν αναποδογύρισμα. Αν είχα βρει ακόμα ένα καφάσι, θα είχα προσθέσει ένα χαμηλότερο τμήμα με πέτρες. Αλλά, καθώς, αυτά που απέμεναν στον κολπίσκο, ήταν υπερβολικά σπασμένα, αφαίρεσα μερικά κομμάτια πολυστυρένιο, ώστε να μην επιπλέει τόσο και αδειάζοντας το από πάνω καφάσι θεώρησα την κατασκευή τελειωμένη. Χωρίς να είμαι απόλυτα πεπεισμένος για την επιτυχία, μεταφέροντάς το με πολύ προσοχή, μπορούσε να μη βουλιάξει.
Δε θυμάμαι πώς, στη συζήτηση με τον Πάβελ βγήκε ξανά το σχέδιό του να κωπηλατήσει την επόμενη μέρα με καλύτερο καιρό.
- Η μετεωρολογική πρόβλεψη για αύριο είναι ακόμη χειρότερη απ' ό,τι σήμερα -τον προειδοποίησα.
- Α, ναι; Και για μεθαύριο;
- Αυτή δεν την ξέρω.
- Μμμμ... τότε ίσως να φύγω απόψε, γιατί δε θα είχα νερό για τόσες μέρες.
Για μια στιγμή μού ήρθε να τραβάω τα μαλλιά μου, που δεν του το είχα αναφέρει από την αρχή. Στη συνέχεια σκέφτηκα, ότι μπορούσα να περιμένω να ετοιμαστεί και να φύγουμε μαζί μέχρι άλλον προσβάσιμο κόλπο. Αλλά μια στιγμή μετά, αποφάσισα να συνεχίσω με το σχέδιο να μεταφέρω τις αποσκευές στα καφάσια. Από μια πλευρά αυτός δεν το είπε πολύ κατηγορηματικά και από την άλλη εγώ, μετά από ώρα αφιερωμένη στο μοντάρισμα των καφασιών, ήθελα να δοκιμάσω την περιπέτεια μόνος.
'Οταν ήμουν έτοιμος, ο Πάβελ με βοήθησε να μεταφέρω τα καφάσια μέχρι τα πρώτα μέτρα στο νερό. Με τέσσερα χέρια ήταν εύκολο να αποφύγουν να γείρουν και να μην αναποδογυρίσουν. Όταν το νερό μας κάλυψε από τη μέση και πάνω, μου είπε ότι αν προχωρούσε περισσότερο θα έχανε τις σαγιονάρες. Άφησα το δεξί χέρι για να σφίξω το δικό του, τον ευχαρίστησα για όλη του τη βοήθεια και αποχαιρετιστήκαμε ευχόμενοι ο ένας στον άλλον καλή τύχη. Και οι δύο επρόκειτο να την χρειαστούμε.
Δε θυμάμαι πώς, στη συζήτηση με τον Πάβελ βγήκε ξανά το σχέδιό του να κωπηλατήσει την επόμενη μέρα με καλύτερο καιρό.
- Η μετεωρολογική πρόβλεψη για αύριο είναι ακόμη χειρότερη απ' ό,τι σήμερα -τον προειδοποίησα.
- Α, ναι; Και για μεθαύριο;
- Αυτή δεν την ξέρω.
- Μμμμ... τότε ίσως να φύγω απόψε, γιατί δε θα είχα νερό για τόσες μέρες.
Για μια στιγμή μού ήρθε να τραβάω τα μαλλιά μου, που δεν του το είχα αναφέρει από την αρχή. Στη συνέχεια σκέφτηκα, ότι μπορούσα να περιμένω να ετοιμαστεί και να φύγουμε μαζί μέχρι άλλον προσβάσιμο κόλπο. Αλλά μια στιγμή μετά, αποφάσισα να συνεχίσω με το σχέδιο να μεταφέρω τις αποσκευές στα καφάσια. Από μια πλευρά αυτός δεν το είπε πολύ κατηγορηματικά και από την άλλη εγώ, μετά από ώρα αφιερωμένη στο μοντάρισμα των καφασιών, ήθελα να δοκιμάσω την περιπέτεια μόνος.
'Οταν ήμουν έτοιμος, ο Πάβελ με βοήθησε να μεταφέρω τα καφάσια μέχρι τα πρώτα μέτρα στο νερό. Με τέσσερα χέρια ήταν εύκολο να αποφύγουν να γείρουν και να μην αναποδογυρίσουν. Όταν το νερό μας κάλυψε από τη μέση και πάνω, μου είπε ότι αν προχωρούσε περισσότερο θα έχανε τις σαγιονάρες. Άφησα το δεξί χέρι για να σφίξω το δικό του, τον ευχαρίστησα για όλη του τη βοήθεια και αποχαιρετιστήκαμε ευχόμενοι ο ένας στον άλλον καλή τύχη. Και οι δύο επρόκειτο να την χρειαστούμε.
