Λέρος-Κάλυμνος ΧΙΙ

Από τον ορμίσκο μπορούσε κανείς να φτάσει περπατώντας σε μερικά μέτρα απόσταση από το νερό μέχρι την περιοχή απ' όπου σκόπευα ν' ανέβω. Υπήρχαν μόνο κάποια εμπόδια: 'Ενας φράχτης (άλλη παράξενη ελληνική συνήθεια αυτή να βάζουν φράχτες στα πιο απόκρυφα μέρη) και δυο-τρεις γκρεμοί. 'Οσον αφορά το φράχτη, είχε μια πόρτα κάπως ξεχαρβαλωμένη, κι έτσι δε θα ήταν δύσκολο να περάσω. Αντίθετα οι χαράδρες στην πλαγιά δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες. Από τη γωνία που βρισκόμαστε, μόνο μπορούσε κανείς να αντιληφθεί την ύπαρξή τους, αλλά όχι τη δυσκολία τους. Και πάλι ο Πάβελ θεωρούσε ότι ήταν εύκολο να ξεπεραστούν, αλλά εγώ είχα τους δισταγμούς μου. 'Αλλα χρόνια, σε άλλα νησιά, ήδη είχα μπλεχτεί σε μέρη που δε φαινόντουσαν προβληματικά και στη συνέχεια είχα μετανοιώσει πικρά. Ίσως, όταν έφτανα σ' αυτές να ήταν εύκολο να τις διανύσω, αλλά αν υπήρχε άλλη εναλλακτική, προτιμούσα να μη διακινδυνεύσω. Υπήρχε εναλλακτική;

Είχα προσέξει κάποια χαμηλά βράχια που υπήρχαν στην όχθη. Σε όλο εκείνο τον τοίχο το ύψος ήταν υπερβολικό, για να μπορέσω να βγω απ' το νερό, με δύο εξαιρέσεις. Η πιο προσιτή βρίσκεται μεταξύ δύο γκρεμών, έτσι που μόνο γλιτώνει κανείς το μισό κίνδυνο, ενώ η άλλη είναι λίγο λιγότερο διαβατή αλλά βρίσκεται ακριβώς στη βάση της περιοχής, από την οποία μπορεί κανείς ν' ανέβει. 'Ετσι που, ναι, υπήρχε η επιλογή να φτάσω κολυμπώντας. Αν ο Πάβελ ήταν ικανός να κωπηλατήσει αυτά τα 200 μέτρα, θα μπορούσε να μεταφέρει τις αποσκευές μου κι εγώ θα δραπέτευα.

- Ναι, να κωπηλατήσω μέχρι εκεί, θα μπορούσα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο να μπορέσω να σταματήσω, για να ξεφορτώσω.

Αχ, είχα ξεχάσει, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός για τη σταθερότητα του κανό ήταν η βραδύτητα, και το να σταματήσει ακριβώς εκεί που έσκαγαν τα κύματα, μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο γι' αυτόν. Αλλά ακόμη δεν ήταν όλα χαμένα. Στον κολπίσκο υπήρχε φελιζόλ ικανό για τη διάσωση του Τιτανικού. Θα έφτιαχνα μια κατασκευή, που να επιπλέει, στην οποία θα μετέφερα εγώ ο ίδιος τις αποσκευές.