Μερικές εβδομάδες μετά το τέλος του ταξιδιού, ο απολογισμός του κολυμβητικού μέρους είναι πολύ κατώτερος των καθορισμένων στόχων. Ολοκληρώθηκαν μόνο δύο από τις έντεκα διαδρομές: Δέκα χιλιόμετρα ανάμεσα στους Λειψούς και τη Λέρο και έξι χιλιόμετρα μεταξύ της Λέρου και της Καλύμνου. Αντίθετα με ό,τι ήταν αναμενόμενο, το μεγαλύτερο εμπόδιο δεν το αποτέλεσε η φυσική κατάσταση ή οι άνεμοι του Αιγαίου αλλά η δυσκολία να βρεθούν σκάφη συνοδείας. Η μεγαλύτερη τρέλα δεν ήταν η απόπειρα να φέρω το σώμα στα όριά του, αλλά να πιστέψω ότι είμαι ικανός να βρω τα μέσα συνοδείας γι' αυτό το σκοπό.
Για τον ίδιο λόγο, επίσης δεν εκπληρώθηκε ο στόχος να πραγματοποιηθούν όλα τα ετάπ του ταξιδιού ακόμη κι αν η κινητήρια δύναμη δεν ήταν αποκλειστικά δική μου. Μη διαθέτοντας σκάφος για να φτάσω σ' αυτά, το ταξίδι δεν πέρασε από την Ψέριμο, την Κω, το Γυαλί και την Αντίτηλο.
Τουλάχιστον, έγινε σεβαστός ο κανόνας να πραγματοποιηθούν όλες οι μετακινήσεις στην ξηρά με τα πόδια, περπατώντας γύρω στα 390 χλμ συνολικά. Αυτό με ανάγκασε να απορρίψω σε πολλές περιπτώσεις τις ευγενικές προσφορές των ντόπιων να ανέβω σε αυτοκίνητα, φορτηγάκια και μηχανές. Μαζί με τον ελάχιστο σεβασμό στα βασικά μέτρα ασφαλείας (κράνος και ζώνες ασφαλείας) αυτή η πολιτισμική διαφορά στο δρόμο ποτέ δεν πάυει να εκπλήσσει (η μία θετικά, η άλλη αρνητικά) όσες φορές κι αν ταξιδεύει κανείς στα νησιά.
Τελειώνοντας, στα επόμενα άρθρα θα παρουσιαστούν οι δύο διαδρομές. Ενώ η πρώτη δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η δεύτερη, που έπρεπε να είναι η πιο σύντομη και απλή απ' όλες, εξελίχθηκε με τρόπο πολύ διαφορετικό απ' αυτό που είχε σχεδιαστεί. Κι απ' αυτό που ήταν επιθυμητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ώστε να απορρίπεται το spam, τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν από τη δημοσίευση τους.