Λέρος-Κάλυμνος y XVI

Τα πρώτα μέτρα πάνω απ' το νερό ήταν από γυμνό βράχο και η άνοδος γινόταν εύκολη, γιατί η σόλα των αθλητικών παπουτσιών γαντζωνόταν τέλεια. 'Ομως γρήγορα το έδαφος άλλαξε, περνώντας κυρίως σε έναν πετρότοπο σπαρμένο από μικρούς ξερούς θάμνους από χαμομήλι και λευκάγκαθα. Παρ' όλο που το χαμομήλι στο πέρασμα έβγαζε ένα ευχάριστο άρωμα, τα φυλλαράκια, που έμπαιναν από τα παπούτσια, έβαψαν τις κάλτσες ένα ανεξίτηλο χρώμα ώχρας, που επιζεί σε όλα τα πλυσίματα.

Η ταχύτητα της ανόδου μειώθηκε δραστικά. Για κάθε βήμα έπρεπε να ψάχνω ένα σημείο για να βάλω το πόδι με ασφαλή τρόπο. Το να πατήσω μια πέτρα υπερβολικά χαλαρή μπορούσε να καταλήξει σε μια καταστροφική πτώση. Αν και ήταν απίθανο οι συνέπειες να ήταν να κατρακυλήσω την πλαγιά μέχρι κάτω στη βάση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα χέρια ή το πρόσωπο θα τρυπιόντουσαν από τα αγκάθια των φυτών. Από το συγκεκριμένο λόφο δε φαινόταν καθαρά αν το ψηλότερο μέρος μπορούσε κανείς να το περπατήσει. Σταματημένος, έψαχνα με το βλέμμα την περιοχή από την οποία εμφανώς να μπορούσε κανείς να περάσει καλύτερα, υπολόγιζα την πιο προσβάσιμη διαδρομή προς εκείνη την κατεύθυνση μέχρι δέκα - δεκαπέντε μέτρα απόσταση  και προχωρούσα με δυσκολία τρία - τέσσερα. Τότε επαναλάμβανα και πάλι την επιχείρηση.

Περίπου στα τρία τέταρτα της ανάβασης, η προοπτική ήταν αρκετά δυσοίωνη μιας και το ανώτατο τμήμα φαινόταν αδιαπέραστο. Στ' αριστερά, το έδαφος κοβόταν από ένα γκρεμό, ποιός ξέρει πόσα μέτρα. Λίγο πιο κάτω απ' όπου βρισκόμουν, στα δεξιά, μου φάνηκε ότι διέκρινα μια στήλη απ' αυτές που δείχνουν το δρόμο στο βουνό. Το να πάρεις το δρόμο προς τα πίσω, πάντα είναι άσχημο και ακόμη περισσότερο, όταν κοστίζει τόσο να προχωρήσεις, αλλά μπροστά στον τοίχο που είχα μπροστά μου, πείστηκα να δοκιμάσω να κατέβω προς τα δεξιά. Παρά το γεγονός ότι έχασα από το βλέμμα την υποτιθέμενη στήλη, κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο σ' εκείνο το μέρος του βουνού, μπορούσε κανείς να φτάσει μέχρι εκεί που ήταν ο σκοπός μου: Τις κολώνες του ηλεκτρικού. Είχα σωθεί!

Ακολουθώντας τις, όπως με είχαν συμβουλέψει, θα κατέληγα να περάσω τη νύχτα στο ύπαιθρο.... αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Λέρος-Κάλυμνος ΧV

Δεν ξέρω πόσο χρειάστηκε να φτάσω στα βράχια εξόδου, πάρα πολύ, αλλά το έκανα έχοντας πλήρη συναίσθηση, ότι έκανα μόνο τη μισή δουλειά. Μέχρι εκεί είχα μπορέσει να συγκρατώ τα καφάσια με τα δύο χέρια, αλλά για να περάσω τις αποσκευές στην ξηρά, θα έπρεπε να αφήσω τουλάχιστον το ένα (λόγω του μεγέθους των καφασιών δε θα μπορούσα να τα βγάλω από το νερό με τις αποσκευές επάνω). Κι αυτό με τα κύματα να σκάνε, επιπλέον.

Μερικά βράχια σχηματίζουν εκεί μια μικρή χερσόνησο, και στο βορεινό μέρος του ισθμού, βρήκα αυτό που μου φάνηκε το καλύτερο σημείο για την επιχείρηση: το ύψος των βράχων προσβάσιμο συνδυασμένο με μια γωνία στην οποία να μισοχώσω τα καφάσια. Το πρόβλημα που είχε ήταν ότι, λόγω του προσανατολισμού του, δεν πρόσφερε προστασία από τα κύματα. Με τα χέρια ελεύθερα θα ήταν εφικτό να πλησιάσω ασφαλής, αλλά με μόνη την έλξη των ποδιών τα κύματα με ταρακουνούσαν και είχα χτυπήματα παντού. Μήνες μετά, ακόμη υπάρχει μια ουλή στο αριστερό πόδι (παρ' όλο που πήγαινα προστατευμένος από τα σανδάλια) και άλλη στο υπογάστριο.

Τελικά κατάφερα να στηρίξω το ένα πόδι, να εφαρμόσω τα καφάσια κόντρα στο βράχο και να ελευθερώσω το ένα χέρι για να βγάλω ολοταχώς τις μικρές σακούλες. Για το μεγάλο δεν επρόκειτο να μου αρκέσει το ένα χέρι και έτσι άφησα οριστικά τα καφάσια και σήκωσα την πλαστική σακούλα που το τύλιγε. Σα να ήθελε να με βοηθήσει στην κίνηση, άλλο μεγάλο κύμα έφτασε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Με έκανε να σύρω το σακίδιο κόντρα στο βράχο αλλά, ευτυχώς, μπόρεσα να το αφήσω σε ασφαλές σημείο και μόνο η πλαστική σακούλα σκίστηκε. Διαφορετικό ήταν το αποτέλεσμα με τα καφάσια. Το κύμα, όταν τα βρήκε ελεύθερα στο χωνί στο οποίο βρισκόντουσαν, τα έκανε να εκτοξευτούν στον αέρα πηδώντας ολόκληρο τον ισθμό και να εξαφανιστούν από τα μάτια μου.

Βγήκα από το νερό χωρίς να περιμένω το επόμενο κύμα. Κοίταξα πρώτα προς τον ορμίσκο, για να κάνω νόημα στον Πάβελ, ότι τα είχα καταφέρει, αλλά δεν τον είδα, ούτε αυτόν ούτε το κανό. Υποθέτω, ότι τακτοποιήθηκε στο βάθος του ορμίσκου, ψάχνοντας καταφύγιο από τον άνεμο και τα κύματα. Στη συνέχεια κοίταξα το νερό από την άλλη πλευρά του ισθμού, όπου χόρευαν τα απομεινάρια της κατασκευής μου. Τα καφάσια από τη μια πλευρά και κάθε κομμάτι από το φελιζόλ από την άλλη. Αυστηρά, δεν είχα παραβιάσει τον κανόνα που είχα θέσει στον εαυτό μου να μην πετάξω σκουπίδια στον περίγυρο, γιατί αυτά ήδη βρισκόντουσαν εκεί όταν έφτασα, αλλά ένιωσα λύπη στη συμβολή μου στο σκόρπισμά τους. Σαν ελαφρυντικό, σκέφτηκα, ότι με τον άνεμο, μετά από λίγες ώρες όλα αυτά θα κατέληγαν στο ίδιο σημείο απ' όπου τα είχα μαζέψει.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ ήμουν και πάλι έξω από το νερό. Θα θεωρούσα τελειωμένο το διάπλου αν από εκεί κατάφερνα να φτάσω στο δίκτυο ηλεκτρισμού. 'Ηλπιζα ότι αυτό ήταν το τελευταίο ετάπ.

Λέρος - Κάλυμνος ΧΙV

Οι σαγιονάρες μου ήταν τύπου σανδάλια και τις είχα καλά δεμένες σαν προληπτικό μέτρο για ό,τι θα συναντούσα την ώρα που θα έβγαινα από το νερό. 'Οπως και να 'χει, πρώτα έπρεπε να φτάσω μέχρι εκείνα τα βράχια με τις αποσκευές ανέπαφες πάνω στα καφάσια. Σε μια μεγάλη πλαστική σακούλα είχα βάλει το σακίδιο με όλα σχεδόν μέσα. 'Ο,τι δε χώρεσε (πράγματα που μπορούσαν να βραχούν) τα μοίρασα σε δυο μικρούς σάκους από αυτούς τους τόσο απλούς και μικρούς που κλείνουν τραβώντας μερικά κορδόνια που λειτουργούν σα χερούλια. Η πλαστική σακούλα δεν έκλεινε ερμητικά και γι αυτό μόνο γλίτωνε από τις πιτσιλιές. Αν οποιαδήποτε στιγμή μου αναποδογύριζαν οι αποσκευές, θα μου βρεχόντουσαν OΛΑ: ρούχα, ηλεκτρονικές συσκευές, χρήματα. 'Ηταν βασικό να το εμποδίσω.

'Οταν παρασύρεται κάτι στο νερό, το πιο αποτελεσματικό είναι να βάλεις το σώμα πλάγια, όσο το δυνατόν πιο οριζόντια, τραβώντας με το χέρι που μένει στο πάνω μέρος και ωθώντας με το άλλο και τα πόδια. 'Ομως, εγώ δεν μπορούσα να μου επιτρέψω αυτή την αποτελεσματικότητα, γιατί η σταθερότητα του φορτίου μου ήταν πολύ εύθραστη. Έπρεπε να συγκρατώ τα καφάσια και με τα δύο χέρια για να βεβαιωθώ, ότι δε θα γείρουν καθώς συγκρούονταν με τα κύματα. Αυτό υποχρέωνε να κρατάω το σώμα πρακτικά κάθετο, κάτι που με τη σειρά του προκαλούσε απουσία υδροδυναμικής και δυσκολία ώθησης με τα πόδια. Η ταχύτητα με την οποία προχωρούσα ήταν υπερβολικά αργή αλλά προτεραιότητα ήταν η ισορροπία των καφασιών. Καλύτερα να υπερβάλλω παρά να υποτιμήσω την κατάσταση, γιατί ένα μόνο δευτερόλεπτο αφηρημάδας αρκούσε, για να καταλήξω με όλες τις αποσκευές μούσκεμα. Τα πιο ψηλά κύματα πιτσίλιζαν για τα καλά την πλαστική σακούλα, αλλά ο πρωταρχικός σκοπός εκπληρωνόταν και κανένα χτύπημα δεν είχε κλονίσει το πακέτο. Γι' αυτό η κούραση των ποδιών από την τόσο περίπλοκη στάση αντιμετωπιζόταν καλά.

Βέβαια, όταν πέρασα από μπροστά τους και τους είδα από άλλη γωνία, ανακάλυψα ότι οι γκρεμοί  έμοιαζαν αρκετά προσβάσιμοι και θα μπορούσα να έχω φτάσει από την ξηρά αντί να διακινδυνεύσω ένα ναυάγιο. Θα το έχω υπ' όψιν την επόμενη φορά που θα μείνω παγιδευμένος σ' εκείνο τον ορμίσκο.

Λέρος-Κάλυμνος ΧΙΙΙ

Ο σχεδιασμός της κατασκευής, στην οποία θα μετέφερα τις αποσκευές μέχρι τα βράχια στο σημείο εξόδου, ήταν απλός: ένα πλαστικό καφάσι από την ανάποδη κι άλλο ένα από πάνω απ' την καλή δεμένα με σχοινιά και απομεινάρια από δίχτυα. Γέμισα το από κάτω με φελιζόλ και στο από πάνω, όπου θα πήγαινε το σακίδιο, έβαλα πέτρες για να κάνω μια δοκιμαστική καθέλκυση. Η εφεύρεση εκπληρούσε και με το παραπάνω τον πρώτο νόμο της ναυτικής τέχνης, που διατάζει τα πλοία να επιπλέουν. Αλλά όχι τον δεύτερο που διατάζει το κέντρο βάρους να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο χαμηλά, ώστε οι ταλαντεύσεις να μην προκαλέσουν αναποδογύρισμα. Αν είχα βρει ακόμα ένα καφάσι, θα είχα προσθέσει ένα χαμηλότερο τμήμα με πέτρες. Αλλά, καθώς, αυτά που απέμεναν στον κολπίσκο, ήταν υπερβολικά σπασμένα, αφαίρεσα μερικά κομμάτια πολυστυρένιο, ώστε να μην επιπλέει τόσο και αδειάζοντας το από πάνω καφάσι θεώρησα την κατασκευή τελειωμένη. Χωρίς να είμαι απόλυτα πεπεισμένος για την επιτυχία, μεταφέροντάς το με πολύ προσοχή, μπορούσε να μη βουλιάξει.

Δε θυμάμαι πώς, στη συζήτηση με τον Πάβελ βγήκε ξανά το σχέδιό του να κωπηλατήσει την επόμενη μέρα με καλύτερο καιρό.

- Η μετεωρολογική πρόβλεψη για αύριο είναι ακόμη χειρότερη απ' ό,τι σήμερα  -τον προειδοποίησα.

- Α, ναι; Και για μεθαύριο;

- Αυτή δεν την ξέρω.

-  Μμμμ... τότε ίσως να φύγω απόψε, γιατί δε θα είχα νερό για τόσες μέρες.

Για μια στιγμή μού ήρθε να τραβάω τα μαλλιά μου, που δεν του το είχα αναφέρει από την αρχή. Στη συνέχεια σκέφτηκα, ότι μπορούσα να περιμένω να ετοιμαστεί και να φύγουμε μαζί μέχρι άλλον προσβάσιμο κόλπο. Αλλά μια στιγμή μετά, αποφάσισα να συνεχίσω με το σχέδιο να μεταφέρω τις αποσκευές στα καφάσια. Από μια πλευρά αυτός δεν το είπε πολύ κατηγορηματικά και από την άλλη εγώ, μετά από ώρα αφιερωμένη στο μοντάρισμα των καφασιών, ήθελα να δοκιμάσω την περιπέτεια μόνος.

'Οταν ήμουν έτοιμος, ο Πάβελ με βοήθησε να μεταφέρω τα καφάσια μέχρι τα πρώτα μέτρα στο νερό. Με τέσσερα χέρια ήταν εύκολο να αποφύγουν να γείρουν και να μην αναποδογυρίσουν. Όταν το νερό μας κάλυψε από τη μέση και πάνω, μου είπε ότι αν προχωρούσε περισσότερο θα έχανε τις σαγιονάρες. Άφησα το δεξί χέρι για να σφίξω το δικό του, τον ευχαρίστησα για όλη του τη βοήθεια και αποχαιρετιστήκαμε ευχόμενοι ο ένας στον άλλον καλή τύχη. Και οι δύο επρόκειτο να την χρειαστούμε.

Λέρος-Κάλυμνος ΧΙΙ

Από τον ορμίσκο μπορούσε κανείς να φτάσει περπατώντας σε μερικά μέτρα απόσταση από το νερό μέχρι την περιοχή απ' όπου σκόπευα ν' ανέβω. Υπήρχαν μόνο κάποια εμπόδια: 'Ενας φράχτης (άλλη παράξενη ελληνική συνήθεια αυτή να βάζουν φράχτες στα πιο απόκρυφα μέρη) και δυο-τρεις γκρεμοί. 'Οσον αφορά το φράχτη, είχε μια πόρτα κάπως ξεχαρβαλωμένη, κι έτσι δε θα ήταν δύσκολο να περάσω. Αντίθετα οι χαράδρες στην πλαγιά δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες. Από τη γωνία που βρισκόμαστε, μόνο μπορούσε κανείς να αντιληφθεί την ύπαρξή τους, αλλά όχι τη δυσκολία τους. Και πάλι ο Πάβελ θεωρούσε ότι ήταν εύκολο να ξεπεραστούν, αλλά εγώ είχα τους δισταγμούς μου. 'Αλλα χρόνια, σε άλλα νησιά, ήδη είχα μπλεχτεί σε μέρη που δε φαινόντουσαν προβληματικά και στη συνέχεια είχα μετανοιώσει πικρά. Ίσως, όταν έφτανα σ' αυτές να ήταν εύκολο να τις διανύσω, αλλά αν υπήρχε άλλη εναλλακτική, προτιμούσα να μη διακινδυνεύσω. Υπήρχε εναλλακτική;

Είχα προσέξει κάποια χαμηλά βράχια που υπήρχαν στην όχθη. Σε όλο εκείνο τον τοίχο το ύψος ήταν υπερβολικό, για να μπορέσω να βγω απ' το νερό, με δύο εξαιρέσεις. Η πιο προσιτή βρίσκεται μεταξύ δύο γκρεμών, έτσι που μόνο γλιτώνει κανείς το μισό κίνδυνο, ενώ η άλλη είναι λίγο λιγότερο διαβατή αλλά βρίσκεται ακριβώς στη βάση της περιοχής, από την οποία μπορεί κανείς ν' ανέβει. 'Ετσι που, ναι, υπήρχε η επιλογή να φτάσω κολυμπώντας. Αν ο Πάβελ ήταν ικανός να κωπηλατήσει αυτά τα 200 μέτρα, θα μπορούσε να μεταφέρει τις αποσκευές μου κι εγώ θα δραπέτευα.

- Ναι, να κωπηλατήσω μέχρι εκεί, θα μπορούσα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο να μπορέσω να σταματήσω, για να ξεφορτώσω.

Αχ, είχα ξεχάσει, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός για τη σταθερότητα του κανό ήταν η βραδύτητα, και το να σταματήσει ακριβώς εκεί που έσκαγαν τα κύματα, μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο γι' αυτόν. Αλλά ακόμη δεν ήταν όλα χαμένα. Στον κολπίσκο υπήρχε φελιζόλ ικανό για τη διάσωση του Τιτανικού. Θα έφτιαχνα μια κατασκευή, που να επιπλέει, στην οποία θα μετέφερα εγώ ο ίδιος τις αποσκευές.

Λέρος-Κάλυμνος ΧΙ

Δεν ξέρω πόση ώρα περάσαμε έτσι, μέχρι που ένα κύμα πιο δυνατό από τα υπόλοιπα μας έβρεξε μέχρι τα γόνατα. 'Ηταν μια καλή δικαιολογία για να σηκωθούμε και να τεντωθούμε. 'Επρεπε να ξανακολυμπήσω μέχρι άλλη παραλία, από την οποία να μπορούσα να βγω με τα πόδια, σίγουρα εκείνη που ο Πάβελ μου είχε πει, ότι επρόκειτο να περάσει τη νύχτα. 'Ομως τα λόγια του μετά την ανάπαυλα δεν ήταν σ' αυτή τή γραμμή:

- Νομίζω ότι θα μείνω να κοιμηθώ εδώ.

- Τι;;;

- Ναι, γιατί έτσι όπως είναι η θάλασσα, νομίζω ότι θα είναι καλύτερα να μη βγω με το κανό μέχρι αύριο.

- Α, λοιπόν.... τότε κι εγώ επίσης....

- Α, κι εσύ θα μείνεις;; -ρώτησε σαν έκπληκτος.

- Αλήθεια... Πώς να φύγω διαφορετικά; -Δεν ήξερα αν με κορόιδευε ή πραγματικά πίστευε ότι θα μπορούσα να φορτωθώ το σακίδιο πάνω στο κεφάλι στο νερό.

- Από κει -απάντησε δείχνοντας στο βάθος του ορμίσκου.

 'Εβαλα τα γυαλιά για να παρατηρήσω καλύτερα τα τεράστια βράχια που ήταν εκεί μαζεμένα, γιατί, όταν έφτασα, δε μου είχε φανεί καθόλου, ότι από εκείνη την περιοχή μπορούσε κανείς να περάσει. Η επιθεώρηση δεν έδωσε διαφορετικά αποτελέσματα. Δεν έβλεπα τον τρόπο να διαφύγω από κει. Αντίθετα ο Πάβελ μου το παρουσίαζε πανεύκολο.

- Ναι, ανεβαίνεις από δω, μετά περνάς εκεί και μετά συνεχίζεις.

- Αδύνατον. -Δεν το έλεγα με την έννοια ότι ήταν ένας άθλος υπεράνθρωπος. Πιθανόν, ένας έμπειρος αναρριχητής να ήταν ικανός να ανέβει από εκείνο τον τοίχο χωρίς δυσκολία. Αυτό που εγώ ήθελα να πω ήταν, ότι ήταν αδύνατον εγώ, χωρίς γνώσεις, εμπειρία και υλικό αναρρίχησης, να το αποπειραθώ εκτός κι αν ήταν με το πιστόλι στον κρόταφο. Γιατί, σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπαμε μόνο το κατώτερο τμήμα. Ανέβηκα ακόμη κι απ' την αντίθετη πλευρά μέχρι αρκετά ψηλά. Αυτή επέτρεπε να αποφύγω τα βράχια από κάτω αλλά η διαδρομή που ακολουθούσε φαινόταν κατάλληλη μόνο για κατσίκια. 'Οχι. Το να κολυμπήσω μεταξύ νησιών μπορεί να ήταν μια τρέλα· το να μπλεχτώ, όμως, σ' εκείνα τα βράχια ήταν μια απερισκεψία.

- Σε είχα ήδη προειδοποιήσει ότι η Κάλυμνος ήταν ένα νησί για αναρριχητές.

- Ναι, αλήθεια, αλλά κολυμπώντας είδα πλαγιές από τις οποίες μπορεί κανείς να ανέβει χωρίς σκοινιά και ζώνες αναρρίχησης.

- Καλά, αν όχι, επίσης μπορείς ν' ανέβεις από κει.

- 'Εδειξε προς τον δυτικό τοίχο του κόλπου. Ενώ ο ανατολικός ήταν τελείως κάθετος, αυτός που μου έδειχνε είχε μία κλίση περίπου 45º και από το πιο απομακρυσμένο από εμάς σημείο φαινόταν, ότι ήταν δυνατόν να φτάσει κανείς μέχρι εκεί που περνούσαν οι κολώνες του ηλεκτρικού. Αυτό ήταν διαφορετικό. Μόνο έλειπε να φτάσω μέχρι εκείνο το άκρο.

Λέρος-Κάλυμνος Χ

Στο βάθος του ορμίσκου υπήρχε ένα είδος απότομου γκρεμού μπλοκαρισμένου από τεράστιους βράχους. Το έδαφος μέχρι εκεί ήταν καλυμμένο από κιλά σκουπιδιών: απομεινάρια διχτυών, πλαστικά κουτιά, μπουκάλια, ξύλα, λευκά φελιζόλ.... οποιοδήποτε υλικό επέπλεε, μπορούσε να παρασυρθεί από τα κύματα μέχρι εκείνη την παραλία, ακόμη και περισσότερο από δέκα μέτρα στην ενδοχώρα.

Αφού στέγνωσα και φόρεσα μπλουζάκι και σανδάλια, έψαξα για ένα κομματάκι ελεύθερου εδάφους να κάτσω, για να φάω κάτι πρόχειρο που κουβαλούσα στο σακίδιο. Η αρχική ιδέα ήταν να τα καταναλώσω κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας στα βόρεια της Καλύμνου. Tα σχέδια είχαν ανατραπεί λίγο και πιθανώς δεν επρόκειτο πια να μπορέσω να φτάσω στην πρωτεύουσα του νησιού πριν τη νύχτα, αλλά στα ενδιάμεσα της διαδρομής υπήρχαν άλλες κατοικημένες περιοχές όπου θα έβρισκα κατάλυμα. 'Εφαγα πολύ λιγότερο απ' ό,τι η πείνα που πέρασα στο νερό προοιώνιζε (ευτυχώς, δεδομένου, ότι δεν είχα πάρει πολλά τρόφιμα). Καταβρόχθισα μερικές χούφτες φυστίκια και άλλες τόσες πατατάκια και μου πέρασε.

Ο Πάβελ είχε ήδη φάει, όσο με περίμενε. Κατά τη διάρκεια της αργοπορίας μου είχε ζυγίσει να διακινδυνεύσει να πλεύσει κόντρα στα κύματα, για να με ψάξει ή να τηλεφωνήσει για να βρει βοήθεια (δεν ξέρω αν την ακτοφυλακή ή για πίτσα delivery). Ξαπλώσαμε στη σκιά, που εκείνη την ώρα κάλυπτε το ένα τέταρτο του ορμίσκου. Χωρίς να φτάσω να κοιμηθώ, ήταν μια στιγμή απόλυτης ηρεμίας με τον ήχο των κυμάτων να σπάνε ακριβώς στα πόδια μας.

Λέρος-Κάλυμνος ΙΧ

Μερικά χιλιόμετρα από το βόρειο άκρο της Καλύμνου υπάρχει στην ανατολική ακτή ένας κόλπος με έναν ορμίσκο χωρίς πρόσβαση στην ξηρά, συνέχεια ενός μικρού ακρωτηρίου. 'Οταν τον είδα, ένα νέο δίλημμα πέρασε ξαφνικά απ' το μυαλό μου. Να μπω μέσα μέχρι τον ορμίσκο ή να συνεχίσω κολυμπώντας πέρα από το ακρωτήριο; Το να σταματήσω στον ορμίσκο, μπορούσε να μου επιτρέψει να ξεκουραστώ για λίγο, μέχρι να κλείσει το στομάχι και να εξαφανιστεί η πείνα, αλλά επίσης μπορούσε να με κάνει να χάσω πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις. 

Αποφασιστικές, για να πάρω μια απόφαση, ήταν δυο φιγούρες που μου φάνηκε ότι διέκρινα στον ορμίσκο. Μπορούσε να επρόκειτο για έναν αντικατοπτρισμό εξ αιτίας της έλλειψης γλυκόζης στον εγκέφαλο, αλλά όμως αυτή στα αριστερά είχε σχήμα πιρόγας και η άλλη δεξιά ανθρώπου, γι' αυτό κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Την επόμενη φορά που σήκωσα το κεφάλι πάνω απ' τα κύματα, συνέχισαν να βρίσκονται εκεί αλλά πια δε μου φαίνονταν τόσο καθαρές. Την επόμενη, το μόνο που είδα ήταν μισή μορφή. Η κατάσταση χειροτέρευε. Σε κάθε περίπτωση, αν όλα ήταν προϊόν του μυαλού μου, ήταν ξεκάθαρο πως δεν μπορούσα να συνεχίσω το ταξίδι σ' αυτή την κατάσταση κι έτσι συνέχισα με κατεύθυνση τον ορμίσκο.

Λίγα μέτρα απ' την ξηρά ξανασήκωσα το κεφάλι και είδα τον Πάβελ καθισμένο στην ακτή δίπλα στο κανό του. Ακόμη κι αν μπορούσα να ολοκληρώσω τα τελευταία μέτρα με τα πόδια, κολύμπησα χωρίς σταματημό, μέχρι που κυριολεκτικά χτύπησα με το κεφάλι στην όχθη, που σ' αυτή την περίπτωση αποτελείτο από βότσαλα. Ο Πάβελ ήταν πολύ ανακουφισμένος που με ξανάβλεπε, αλλά η κοιλιά δε μου επέτρεψε να ανταποκριθώ στη διαχυτικότητά του. Ρίχτηκα πάνω στο σακίδιό μου ψάχνοντας ένα μπουκάλι νερό στο οποίο το πρωί είχα διαλύσει ζάχαρη, ο πιο γρήγορος τρόπος να ανακτήσω ένα ανεκτό γλυκαιμικό επίπεδο. Ακόμη θα έπρεπε να ξανακολυπήσω, για να βγω από εκείνη τη γωνίτσα, αλλά με το στομάχι γεμάτο θα ήταν πολύ πιο εύκολο.

Λέρος-Κάλυμνος VIII

Κάποια στιγμή η τύχη μου χαμογέλασε. Μετά από μέτρα και μέτρα γυμνού βράχου είδα έναν αχινό! Μοναχικό, σε μερικά μέτρα βάθος, επιτέλους κάτι για να βάλω στο στόμα. Δεν είχε σημασία, αν αυτό που έχει γαστρονομική αξία για τον καθένα, είναι μόνο δυο κουταλιές. Δεν είχε σημασία, που το καλοκαίρι το πιθανότερο να μην είχαν τίποτα (αν στην Ελλάδα είναι απαγορευμένο να τους μαζεύεις εκτός της χειμερινής περιόδου, ήλπιζα ο δικαστής να ήξερε να κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης). Δεν είχε σημασία, που στο μυθιστόρημα "Κidnapped!" ο David Balfour έπαθε δηλητηρίαση, όταν τους έφαγε. 'Hμουν πιο πεινασμένος κι από ένα μπαρακούντα, κι εκείνος ο αχινός θα το πλήρωνε.

Βούτηξα για να τον μαζέψω και, φυσικά, δεν μπόρεσα. Δε θα επιζούσαν από τα κύματα, αν δεν είχαν ένα καλό σύστημα για να γραπώνονται στο έδαφος, oύτε από τους αετονύχηδες αν δεν είχαν μια καλή επικάλυψη από αγκάθια. Αλλά η τύχη ήταν με το μέρος μου. Σε περίπου πέντε μέτρα βάθος διέκρινα τη μοναδική πέτρα εδώ και περισσότερο από μια ώρα. 'Ηταν μεγαλύτερη απ' ό,τι χρειαζόμουν, ένα-δυο κιλά, αλλά δεν είχε σημασία. Μ' αυτήν μπόρεσα να σπρώξω πλάγια τον αχινό και να τον ξεκολλήσω από το έδαφος. Ανέβηκα στην επιφάνεια με την πέτρα και τον αχινό στο κάθε χέρι. Βλέποντάς τον από κοντά, οι "ποδίσκοι" του ζώου ήταν λίγο αηδιαστικοί, αλλά στη μεγάλη πείνα δεν υπάρχει σκληρό ψωμί.

Και για να κορυφωθεί η καλή μου τύχη, κοντά στην ξηρά υπήρχε ένας βράχος που προεξήχε λίγο απ' το νερό, με μία σχισμή στο κέντρο για να στηρίξω τον αχινό και με άλλες τριγύρω, με το τέλειο βάθος για να σταθώ όρθιος. Ούτε να είχε γίνει επίτηδες. 'Ετσι μπορούσα να χτυπήσω τον αχινό με την πέτρα, να τον ανοίξω σαν να ήταν καρύδι και να φάω ό,τι θα έβρισκα μέσα. Φοβόμουν, ότι ούτε αυτό θα ήταν ευχάριστο θέαμα, αλλά το στομάχι δεν είχε πολλούς ενδοιασμούς εκείνη τη στιγμή. Σήκωσα την πέτρα υπολογίζοντας με πόση δύναμη έπρεπε να την χτυπήσω: ούτε υπερβολικά μαλακά για να σπάσω το μαύρο καβούκι, ούτε υπερβολικά δυνατά για να το λιώσω. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ήρθε ένα κύμα μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα και σκούπισε το βράχο όπου είχα τον αχινό, παίρνοντάς τον ποιός ξέρει πού.

Η καλή μου τύχη είχε τελειώσει απότομα. Πριν από 25 αιώνες θα είχα πιστέψει ότι ο Ποσειδώνας μου είχε βάλει το μέλι στα χείλη και μου το είχε αρπάξει για διασκέδαση. Δέχτηκα την κοροιδία του, άφησα την πέτρα να βουλιάξει και συνέχισα την πορεία μου.

Λέρος-Κάλυμνος VII

Παρ' όλο που στο σημείο που επέστρεψα στη θάλασσα μόλις που γινόταν αισθητό το ρεύμα, ο ρυθμός μου ήταν υπερβολικά αργός. Πρόχειρα, έπρεπε να πήγαινα με ένα χιλιόμετρο την ώρα. Η υπογλυκαιμία είχε κυριεύσει το σώμα μου και δεν μπορούσα να κάνω παραπάνω από μια ντουζίνα απλωτές συνεχόμενες. Υπό αυτές τις συνθήκες ο εγκέφαλος, ελλείψει  καυσίμων, έγινε εύκολη λεία των αμφιβολιών. Στην αρχή η διαδρομή που ακολουθούσα ήταν εύκολη: πορεία νοτιοανατολική παράλληλα με την ακτή. Κι αν ο Πάβελ στην πραγματικότητα είχε πάει στην άλλη πλευρά; Κι αν είχε κάνει μεταβολή κι είχε γυρίσει στη Λέρο; Κι αν συνέχιζε να κωπηλατεί τριάντα χιλιόμετρα μέχρι το νότιο άκρο της Καλύμνου; Κι αν είχε αναποδογυρίσει και βρισκόταν στον πάτο της θάλασσας; Αρκετές φορές έφτασα να κάνω προς τα πίσω μέρος του δρόμου που είχα διανύσει, πιστεύοντας ότι θα είχε επιλέξει τη δυτική ακτή. Mετά από μερικά μέτρα ξανάβλεπα καθαρά ότι άξιζε περισσότερο να συνεχίσω με το αρχικό σχέδιο, και γύριζα πίσω. Πήγαινα σαν κοτόπουλο χωρίς κεφάλι.

'Ολα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν είχα μπορέσει να γεμίσω το στομάχι, για να κατευνάσω την πείνα. Κάθε φορά που έβαζα το κεφάλι κάτω από το νερό, ερευνούσα σε αναζήτηση τροφής. Μάταια. Σ' εκείνη τη ζώνη υπήρχαν λίγα ψάρια και κανένα δεν επρόκειτο να κάτσει να παγιδευτεί με γυμνά χέρια. Ο βυθός ήταν σχηματισμένος από βράχια λεία (τι διαφορά σε σχέση με αυτά που υπήρχαν στην  ξηρά) πάνω στα οποία δεν μπορούσα να αρπάξω κανένα φύκι. Ούτε καν αχινοί, τόσο άφθονοι σε άλλα σημεία των Δωδεκανήσων, υπήρχαν εκεί. Το μόνο που υπήρχε κοντά ήταν σφουγγάρια, αλλά δεν τα φανταζόμουν να μασιούνται και πολύ.

Yπό αυτές τις συνθήκες, πέρασα πάνω από τη γραμμή του ηλεκτρικού ρεύματος που ενώνει τα νησιά μέχρι τη Ρόδο. Στην ξηρά πηγαίνει πάνω σε ξύλινες κολώνες, ενώ στο νερό πηγαίνουν τα τρία καλώδια στο βυθό. Μου είχαν εξηγήσει ότι, αν έμπαινα στην Κάλυμνο από το βόρειο άκρο, έπρεπε να τα καταφέρω να βρω τις κολώνες. Από κει έπρεπε να τις ακολουθήσω και έτσι θα έφτανα μέχρι τους πρώτους δρόμους και τις κατοικημένες περιοχές. Κρίμα που, για να ακολουθήσω αυτή τη συμβουλή, χρειαζόμουν παπούτσια και δεν είχα ιδέα πού βρίσκονταν τα δικά μου. Κοίταξα τις κολώνες να ανεβαίνουν στις πλαγιές, τα καλώδια να φιδογυρίζουν στο βάθος και συνέχισα τη μικρή μου οδύσσεια.

Λέρος-Κάλυμνος VI

Λίγα μέτρα πριν την ξηρά,  συνειδητοποίησα ότι ο βυθός της θάλασσας μετατοπιζόταν προς τα αριστερά μου. Τα ρεύματα είναι συνηθισμένα σ' εκείνο το πέρασμα, και το συγκεκριμένο με πήγαινε προς τα δυτικά (κατεύθυνση σχεδόν αντίθετη από αυτή του ανέμου). Καθώς δεν ήθελα να παρεκκλίνω της πορείας μου υπερβολικά, αφού λίγο πιο πέρα η ακτή είναι γεμάτη από απρόσιτους γκρεμούς, έκανα στροφή ενενήντα μοιρών για να κολυμπήσω αντίθετα από το ρεύμα και να διανύσω τα μέτρα που είχα απομακρυνθεί από την πιο ευθεία διαδρομή. 'Ομως το ρεύμα είχε ακριβώς την ίδια ταχύτητα με μένα και δεν προχωρούσα ούτε ένα εκατοστό. Βάλθηκα να κολυμπάω με όλες μου τις δυνάμεις και δεν μπόρεσα να προχωρήσω ούτε ένα χιλιοστό. Αυτό με ανησύχησε λίγο. Σταμάτησα να παλεύω ενάντια στο ρεύμα, έκανα στροφή ενενήντα μοιρών για να βρεθώ και πάλι με πρόσωπο προς την Κάλυμνο, και κάλυψα τη σύντομη απόσταση που μου έλειπε, επιτρέποντας το ρεύμα να με παρασύρει όσο ήθελε με κατεύθυνση κάθετη. Στην πραγματικότητα, οι γκρεμοί βρίσκονταν ακόμη αρκετά μακριά.

Ο Πάβελ μου είχε αναφέρει ότι στην Κάλυμνο χωρίς παπούτσια είσαι νεκρός. Ο ηφαιστειακός βράχος που πάτησα, όταν βγήκα από το νερό, του έδωσε απόλυτο δίκιο. Αλλά αυτό δεν ήταν το χειρότερο. Το χειρότερο ήταν να σταθώ όρθιος, τόσο καλά όσο μου επέτρεψαν τα πέλματα, και να μην τον δω ούτε στα νοτιοανατολικά, ούτε στα νοτιοδυτικά, ούτε πουθενά. Πού να είχε εξαφανιστεί; Χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρος, υπέθεσα ότι το κύμα θα τον είχε εμποδίσει να σταματήσει εκεί, κάνοντάς τον να διαλέξει την πρώτη από τις δύο διευθύνσεις τις οποίες είχε υποδείξει και θα είχε πάει ολοταχώς πίσω από κάποια εδαφική ανωμαλία της ακτής.

Είχα φτάσει στον προορισμό μου, αλλά εκτός από τα γυαλιά κολύμβησης και το μαγιό δεν είχα τίποτα. Ούτε ρολόι, ούτε πόσιμο νερό, ούτε τηλέφωνο, ούτε παπούτσια, ούτε τροφή, ούτε ρούχα, ούτε χρήματα, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. 'Ολα τα είχε ο Πάβελ στο κανό του και δε φαινόταν ότι μπορούσα να ελπίζω ότι θα έρθει αυτός για μένα. 'Ημουν υποχρεωμένος να τον ψάξω εγώ. Αλλά πώς να πήγαινα προς τα νοτιοανατολικά; Από τη θάλασσα το ρεύμα δεν επρόκειτο να με αφήσει και από την ξηρά το βραχώδες έδαφος επίσης δε θα μου το έκανε καθόλου εύκολο. Αποφάσισα να φτάσω όπως μπορούσα μέχρι το σημείο που το ρεύμα να μην είναι τόσο δυνατό και από κει να ξανακολυμπήσω. Για να μειώσω το βάρος στα πέλματα των ποδιών και τα βράχια να μην καρφώνονται τόσο, άρχισα να περπατάω στηριγμένος επίσης στα χέρια. Δεν μπόρεσα να αποφύγω να γελάσω, βλέποντάς με σαν Γκόλουμ, ημίγυμνο και προχωρώντας στα τέσσερα σε αναζήτηση του θησαρ... εεε, δηλαδή του σακίδιού μου.

Λέρος - Κάλυμνος V

Ξαναχωριστήκαμε για λίγο καθώς περνούσαμε από ένα κλουβί ιχθυοτροφείου. 'Οταν έφτασα σε μερικά μέτρα απόσταση, βυθίστηκα στο νερό για να δω τι υπήρχε μέσα. Ένα τείχος από μικρά ψάρια με έκανε να σκεφτώ ότι το κλουβί θα περιείχε εκατομμύρια απ' αυτά. 'Ομως, όταν πλησίασα υποβρυχίως, διασκορπίστηκαν όλα, και γι' αυτό υποθέτω ότι θα υπήρχαν μόνο χιλιάδες, που κολυμπούσαν κυκλικά στον τοίχο του κλουβιού. Με την περιέργεια ικανοποιημένη, επέστρεψα στο πλάι του κανό.

Οι δύο νησίδες είναι τόσο κοντά που δεν υπήρξε διαφορά στην κατάσταση της θάλασσας περνώντας από τη μια στην άλλη. Στη δεύτερη, ο Πάβελ μου έδειξε ένα ξωκλήσι. Προξενεί εντύπωση στον ξένο η θρησκευτική ζέση που οδηγεί να κατασκευαστούν μικροί ναοί σε μέρη τόσο απομακρυσμένα, όπως εκείνο. Πόσος κόσμος θα το χρησιμοποιήσει μέχρι το τέλος του χρόνου;

Στα μισά της δεύτερης ένιωσα ξαφνικά μια μεγάλη αδυναμία στα μπράτσα. 'Οταν αποφάσισα στην παραλία ότι δε θα χρειαζόμουν τροφοδοσία, δεν είχα λάβει υπ' όψη το χρόνο που είχα περάσει ψάχνοντας το ναυτικό, ούτε τα χιλιόμετρα που περπάτησα από το Λακκί στον Ξηρόκαμπο, ούτε τη μια ώρα και κάτι που χρειάστηκε ο Πάβελ για τις προετοιμασίες του. Είχαν ήδη περάσει αρκετές ώρες που είχα προγευματίσει και μια δυνατή πείνα συγκλόνισε το στομάχι μου. Αλλά καλά, δεν ήταν σοβαρό: η Κάλυμνος απείχε λιγότερο από μισό χιλιόμετρο και μπορούσα ν' αντέξω.

Φτάνοντας στο τέλος της δεύτερης νησίδας, ο Πάβελ μου είπε ότι απ' αυτό το σημείο και μετά θα έπρεπε να ξαναπηγαίνει γρήγορα, γιατί με το που χάσαμε το καταφύγιο των νησίδων, τα κύματα μεγάλωναν και πάλι. Κανένα πρόβλημα: το ακρωτήριο της Καλύμνου, από το οποίο επρόκειτο να βγω, βρισκόταν σε λιγότερο από διακόσια μέτρα, σε ευθεία γραμμή προς το νότο, και από εκείνο το στενό δε θα περνούσε κανένα σκάφος που θα μπορούσε να με παρασύρει χωρίς να με δει. Δείχνοντας με το κουπί προς τα νοτιοανατολικά, πρόσθεσε ότι από κει μπορούσε να υπάρχει ένα καλό σημείο για να βγω από το νερό. Στη συνέχεια, κούνησε το κουπί προς τα νοτιοδυτικά και είπε κάτι που δεν κατάφερα να καταλάβω. Μολονότι τις πρώτες λέξεις τις είχα ακούσει καθαρά, εκείνη τη στιγμή η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα, για τι πράγμα μου μιλούσε. Για ποιό λόγο να έβγαινα από κάποιο απομακρυσμένο σημείο στα νοτιοανατολικά, αν εκεί, απέναντι, βρισκόταν το πιο κοντινό σημείο εξόδου; Με την πείνα που είχα, όσο λιγότερα μέτρα έκανα τόσο πιο γρήγορα θα μπορούσα να φάω. Επίσης, όσο λιγότερο χρόνο αφιερώναμε να μιλάμε τόσο γρηγορότερα θα μπορούσα να φάω. 'Ετσι δεν του έδωσα σημασία και χωρίς να του πω ούτε ναι ούτε όχι, πήγα κατ' ευθείαν προς το μικρό ακρωτήριο.

Λέρος - Κάλυμνος ΙV

'Εξω από την προστασία του κόλπου τα κύματα ξεπερνούσαν το μισό μέτρο. Προερχόμενα πολύ άτακτα από τα βορειοανατολικά, στην κολύμβηση όχι μόνο δεν ήταν δύσκολο να ξεπεραστούν αλλά μέχρι που έκαναν τη διαδρομή πιο διασκεδαστική. Από το κανό αντίθετα έπρεπε τα πράγματα να ήταν αρκετά διαφορετικά, γιατί ο Πάβελ σταμάτησε να κάνει κύκλους και πήγε κατ' ευθείαν προς την πρώτη από τις δύο νησίδες (το Μικρό και το Μεγάλο Γλαρονήσι) που πλαισιώνουν από τα δυτικά το πέρασμα μεταξύ Λέρου και Καλύμνου.

'Οταν βρισκόμουν περίπου στη μισή απόσταση από τη Λέρο και τη νησίδα, εμφανίστηκε ένα σκάφος από τα δεξιά, πλέοντας κατακόρυφα. Αναγνώρισα αμέσως το πλοίο, με το οποίο είχα τη μικρότερη επιθυμία να συναντηθώ απ' όλα, όσα βρισκόντουσαν σε απόσταση εκατό χιλιομέτρων. 'Ηταν ένα πλοίο της ακτοφυλακής που την προηγούμενη νύχτα είχα δει αραγμένο στο Λακκί. Παρ' όλο που ακόμη βρισκόταν λίγο μακρυά, με τον Πάβελ μπροστά από μένα πάνω από εκατό μέτρα, σταμάτησα να κολυμπώ, για να προσέχω μη με ποδοπατήσει το σκάφος όπως ένας ελέφαντας ένα μυρμήγκι. 'Αρχισα να υποθέτω ότι θα έπρεπε να τους δώσω εξηγήσεις, για το τι έκανα μόνος μου στη μέση της θάλασσας. Και να προσεύχομαι να μη με υποχρεώσουν να βγω από το νερό.

Όπως ταλαντευόμουν με τα κύματα, παρατηρούσα που με πλησίαζαν. Είδα κίνηση δύο ή τριών ανθρώπων στο κατάστρωμα και καθώς περνούσε από μπροστά μου, η μηχανή μείωσε ταχύτητα. 'Ομως συνέχισε να προχωράει. Δεν είχα καμιά επιθυμία να σταματήσουν και ούτε έδειξα κανένα σημάδι ανάγκης για βοήθεια, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν είναι και πολύ καθησυχαστικό μέσα στη δίνη της κρίσης των Συρίων προσφύγων, ένα πλοίο της ακτοφυλακής να μη δίνει την παραμικρή προσοχή σ' ένα πρόσωπο που επιπλέει μισό χιλιόμετρο από την ακτή.

Η ακτοφυλακή είχε περάσει ανάμεσα από εμένα και τον Πάβελ και όταν έφυγε, μόλις πρόλαβα να δω το κανό να μπαίνει πίσω από ένα ακρωτήρι της νησίδας. Eίχα την ελπίδα ότι στο καταφύγιο της νησίδας, το κύμα θα ήταν μικρότερο και ο Πάβελ θα μπορούσε να με περιμένει εκεί. Αν όχι....μακάρι να ήξερα πότε θα τον ξανάβλεπα. Θα ήμουν υποχρεωμένος να κολυμπήσω μέχρι τον ορμίσκο όπου αυτός επρόκειτο να περάσει τη νύχτα; 'Οταν έστριψα το ακρωτήρι, συνάντησα μια θάλασσα λάδι, χωρίς το παραμικρό κύμα και τον Πάβελ να με περιμένει.

Λέρος - Κάλυμνος ΙΙΙ

Σύμφωνα με το μετεωρολογικό δελτίο, σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα, αναμενόταν αρκετός αέρας (5-6 μποφόρ) και κύμα, αλλά απ' την παραλία, που βρισκόμαστε, δεν υπήρχε σημάδι κανενός από τα δύο. Ο Ξηρόκαμπος βρίσκεται στο τέλος ενός στενόμακρου κόλπου σχεδόν δύο χιλιομέτρων μήκους και μισού πλάτους και τα νερά συνήθως είναι ήρεμα.Λιγότερο ξεκάθαρο ήταν τι θα συνέβαινε στ' ανοιχτά, όταν θα βγαίναμε από τον κόλπο.

'Ενα αγόρι περίπου δώδεκα χρονών εμφανίστηκε και κοίταξε με περιέργεια το κανό. Μιλώντας λίγο μαζί του, μου διηγήθηκε ότι η οικογένειά του ασχολείτο με το ψάρεμα και είχε ένα - δυο σκάφη, έτσι θέλησα να μάθω τη γνώμη του σχετικά με την κατάσταση που θα βρίσκαμε τη θάλασσα. 'Εριξε μια ματιά και είπε, ότι του φαινόταν "μπουνάτσα". Τέλεια, μπορούσαμε να ξεκινήσουμε ήσυχοι.

Στην αρχή της διαδρομής παρακάμψαμε μερικά αγκυροβολημένα ιστιοφόρα  και μετά μπορέσαμε να συνεχίσουμε σε γραμμή λίγο - πολύ ευθεία προς την Κάλυμνο. Καθώς πλησιάζαμε στην είσοδο του κόλπου τα κύματα μεγάλωναν σταδιακά, αλλά χωρίς να αποτελούν κανένα πρόβλημα για την κολύμβηση. 'Οταν ξεπέρασαν σε ύψος τη μια πιθαμή, ο Πάβελ προχώρησε μπροστά. Λίγο λίγο, έφτασε να έχει απομακρυνθεί περισσότερο από 30 μέτρα. Tότε έστριψε 90 μοίρες προς τ' αριστερά. 'Εκανε μεταβολή;;

- ΠΑΒΕΛ!

- ΗΡΕΜΗΣΕ, ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ! - Συνέχισε μέχρι που πήρε αντίθετη κατεύθυνση από μένα-. Είναι για ισορροπία, όπως σ' ένα ποδήλατο. Είναι πιο εύκολο να ξεπεράσεις τα κύματα αν πηγαίνεις γρήγορα. Εσύ συνέχισε, εγώ θα κάνω βόλτες γύρω σου.

'Οταν με ξαναπροσπέρασε, αισθάνθηκα τύψεις. Συνειδητοποίησα πώς έπρεπε να παλεύει με τα κουπιά κι εγώ όχι μόνο τον έκανα να πηγαίνει πιο αργά αλλά επιπλέον του είχα φορτώσει το βάρος των αποσκευών μου πάνω στο κανό. Ακόμη κι έτσι επέμενε ότι όλα πήγαιναν καλά.

Λέρος - Κάλυμνος ΙΙ

Η τρέλα του Πάβελ ήταν ο περίπλους της Καλύμνου με κανό. Τις προηγούμενες μέρες είχε ολοκληρώσει το μισό, αλλά είχε φανεί υποχρεωμένος να αλλάξει σχέδια, όταν έφτασε στο πιο βορεινό άκρο, αφού στη δυτική ακτή του νησιού το κύμα είναι συνήθως δυνατότερο απ' ότι στην ανατολική. 'Ετσι είχε συνεχίσει ευθεία μέχρι τη Λέρο, κι εκείνη τη μέρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την επιστροφή εκ νέου από τ' ανατολικά. Μου είπε ότι θα καθυστερούσε λίγο περισσότερο από μια ώρα να ετοιμαστεί, και όσο ο καθένας μας εκτελούσε τις ετοιμασίες του, μιλούσαμε σχετικά με τα ταξίδια μας, την Κάλυμνο, τις εμπειρίες μας στην Ελλάδα, κτλ. Tα αγγλικά του δεν ήταν πολύ καλά, αλλά ικανοποιητικά για μια συζήτηση. Είχε μια σκηνή κάμπινγκ εγκατεστημένη στην παραλία.

- Δεν απαγορεύεται το κάμπινγκ; -τον ρώτησα.

- Nαι, αλλά οι 'Ελληνες είναι ανεκτικοί και δεν προβάλλουν εμπόδια.

- Βέβαια. Με το λίγο που τους αρέσει να υπακούν στους νόμους οι ίδιοι, δεν μπορούν να είναι αυστηροί με τους υπόλοιπους.

Την ώρα που  ήταν να τοποθετήσω τα πράγματά μου στον ελάχιστο χώρο που διέθετε το κανό, απέρριψα την ιδέα να κρατήσω κοντά ποτό ή φαγητό, για να καταναλώσω, όσο θα βρισκόμουν στο νερό. Είχα εξακριβώσει από διαφορετικές πηγές, ότι από το βόρειο άκρο της Καλύμνου ήταν περίπλοκο, αλλά δυνατόν, να φτάσει κανείς με τα πόδια μέχρι τα μονοπάτια και τους αυτοκινητοδρόμους του νότου. Αυτό σήμαινε, ότι ο διάπλους θα ήταν μόνο τέσσερα χιλιόμετρα, απόσταση που μπορεί κανείς να καλύψει χωρίς ανάγκη τροφοδοσίας.

Ο σκοπός του Πάβελ ήταν να φτάσει σ' έναν κολπίσκο της Καλύμνου εννιά χιλιόμετρα από τον Ξηρόκαμπο και με προσκαλούσε να πάω μαζί του, αλλά εγώ προτιμούσα έναν σύντομο διάπλου. Αυτά είναι τα δυο μεγάλα νησιά των Δωδεκανήσων, τα πιο κοντινά μεταξύ τους, και προτιμούσα να κρατήσω δυνάμεις για τους επόμενους διάπλους. Επιπλέον το σχέδιο ήταν να διασχίσω με τα πόδια ολόκληρη την Κάλυμνο εκείνη την ίδια μέρα, και μία με το ένα μία με το άλλο είχε περάσει ένα σημαντικό μέρος του πρωινού.

Λέρος - Κάλυμνος Ι

Η πιο κοντινή τοποθεσία της Λέρου με το νησί της Καλύμνου είναι ο Ξηρόκαμπος, κι έτσι προς τα εκεί κατευθύνθηκα το πρωί από το Λακκί. Δεν ήταν πολύ νωρίς, γιατί πριν να ξεκινήσω είχα προσπαθήσει να βρω έναν ναυτικό με τον οποίο προηγουμένως είχα μιλήσει για το διάπλου: γνώριζε κάποιον στον Ξηρόκαμπο που μπορούσε να με συνοδεύσει με το σκάφος του. 'Ομως, δεν υπήρξε τρόπος να τον βρω, και καθώς ο Μιχάλης μου είχε πει την προηγούμενη μέρα να μην ανησυχώ, γιατί σίγουρα οποιοσδήποτε ψαράς θα ήταν διατεθειμένος να με βοηθήσει, αν του το ζητούσα, πήρα το δρόμο προς τα νότια.

Πήρα περισσότερο από τέσσερα λίτρα νερό για να μην έχω προβλήματα στα βόρεια της Καλύμνου, έδαφος τελείως έρημο, από το οποίο θα έπρεπε να περάσω τις πιο θερμές ώρες της ημέρας, όταν θα έβγαινα από τη θάλασσα. 'Οπως και να' χει, για να ελαφρύνω το βάρος του σάκου, ήδη είχα καταναλώσει ένα λίτρο, όταν έφτασα στον Ξηρόκαμπο. Δε φαινόταν ψυχή ούτε στο χωριό, ούτε στο λιμάνι, που βρισκόταν στα δεξιά, στην άλλη πλευρά της παραλίας.

Στη μέση της παραλίας είδα ένα κανό κι έναν γεροδεμένο άντρα που τακτοποιούσε σακούλες δίπλα του. Παρ' όλο που δεν το είχα ξεκάθαρο αν πακετάριζε ή ξεπακετάριζε, μπροστά στην προοπτική να μη βρω κανέναν στο λιμάνι, αποφάσισα να τον χαιρετίσω. Με μια έντονη κεντροευρωπαϊκή προφορά,
μου ζήτησε να του μιλάω στα αγγλικά. Λεγόταν Πάβελ και ήταν από την Τσεχία. 'Οταν του εξήγησα τις προθέσεις μου, έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό. Συγκεκριμένα πήγαινε στην Κάλυμνο, αλλά μου είπε ότι του άρεσε τόσο η ιδέα μου, που ακόμη κι αν δεν πήγαινε, θα με είχε συνοδεύσει οπωσδήποτε.

- Κοίτα, οι Τσέχοι κάνουμε τρέλες, αλλά όχι αυτού του επιπέδου. Δεν ήξερα ότι οι Ισπανοί είναι τόσο μουρλοί. Από έναν Ιταλό θα το περίμενα αλλά όχι από έναν Ισπανό.

Γελώντας του απάντησα ότι θα το έπαιρνα σα φιλοφρόνηση.